1. Keiharde hagel valt met bakken;

Ik zou mezelf willen inpakken,

Een plaatsje vinden om te schuilen

En daar heel hard te kunnen huilen.

Maar nergens is er een plekje droog;

Nergens schijnt ook maar een regenboog.

 

... het is herfst in mijn hart.

 

2. Bladeren vallen van de bomen;

Nu zullen dus mijn zomerdromen

Van groen en nieuw leven toch vergaan?

Heb ik nu verder een stil bestaan?

Afscheid nemen, ik kan het echt niet;

Dit bezorgt mij een intens verdriet.

 

... het is herfst in mijn hart.

 

3. Al schijnt de zon achter de wolken,

Vanbinnen zit ik in de kolken...

Op een onstuimige woeste zee.

Het valt me momenteel echt niet mee

Om me boven water te houden

En zicht op redding te behouden.

 

... het is herfst in mijn hart.

 

4. Bleef de zon nu maar langer schijnen,

Dan hoefde ik niet weg te kwijnen.

Geen koude dagen en gure wind,

Die al mijn hoop en leven verslindt...

Het is buiten nat en binnen koud,

Zodat ik het nergens meer uithoud.

 

... het is herfst in mijn hart.

 

5. Heere! Zie mijn benarde toestand

Loopt nu toch alles niet uit de hand?

Ik kan de stormen niet bedwingen...

Zonder schijnend zonlicht niet zingen.

Ik richt mijn matte ogen omhoog:

Heere, toon nog eens een regenboog!

 

A.P.

​

​