Robert Murray M’Cheyne (1813-1843)
When this passing world is done
‘I am debtor’
1. When this passing world is done,
When has sunk yon radiant sun,
When I stand with Christ on high,
Looking o’er life’s history,
Then, Lord, shall I fully know—
Not till then—how much I owe.
2. When I hear the wicked call
On the rocks and hills to fall,
When I see them start and shrink
On the fiery deluge brink,
Then, Lord, shall I fully know—
Not till then—how much I owe.
3. When I stand before the throne,
Dressed in beauty not my own,
When I see Thee as Thou art,
Love Thee with unsinning heart,
Then Lord, shall I fully know—
Not till then—how much I owe.
4. When the praise of Heav’n I hear,
Loud as thunders to the ear,
Loud as many waters’ noise,
Sweet as harp’s melodious voice,
Then, Lord, shall I fully know—
Not till then—how much I owe.
5. Even on earth, as through a glass
Darkly, let Thy glory pass;
Make forgiveness feel so sweet,
Make Thy Spirit’s help so meet;
Even on earth, Lord, make me know
Something of how much I owe.
6. Chosen not for good in me,
Wakened up from wrath to flee,
Hidden in the Saviour’s side,
By the Spirit sanctified,
Teach me, Lord, on earth to show,
By my love, how much I owe.
7. Oft I walk beneath the cloud,
Dark, as midnight’s gloomy shroud;
But, when fear is at its height,
Jesus comes, and all is light;
Blessed Jesus! bid me show
Doubting saints how much I owe.
8. When in flowery paths I tread,
Oft by sin I’m captive led;
Oft I fall—but still arise—
The Spirit comes—the tempter flies;
Blessed Spirit! bid me show
Weary sinners all I owe.
9. Oft the nights of sorrow reign—
Weeping, sickness, sighing, pain;
But a night Thine anger burns—
Morning comes and joy returns;
God of comforts! bid me show
To Thy poor, how much I owe.
‘Ik ben schuldenaar’
1. Wanneer deze vergankelijke wereld voorbij is,
Wanneer gindse stralende zon weggezonken is,
Wanneer ik met Christus daarboven sta,
En mijn levensgeschiedenis overzie,
Dan, Heere, zal ik ten volle weten –
En niet eerder – hoeveel ik verschuldigd ben.
2. Wanneer ik de goddelozen hoor roepen
Tot de rotsen en heuvels om op hen te vallen,
Wanneer ik hen zie schrikken en ineenkrimpen
Aan de rand van de zondvloed van vuur,
Dan, Heere, zal ik ten volle weten –
En niet eerder – hoeveel ik verschuldigd ben.
3. Wanneer ik voor de troon sta,
Gekleed in een schoonheid niet van mijzelf,
Wanneer ik U zie zoals Gij zijt,
U liefheb met een hart dat niet meer zondigt,
Dan, Heere, zal ik ten volle weten –
En niet eerder – hoeveel ik verschuldigd ben.
4. Wanneer ik de lofprijzing van de hemel hoor,
Luid als donderslagen voor het oor,
Luid als de stem van vele wateren,
Zoet als de melodieuze klank van de harp,
Dan, Heere, zal ik ten volle weten –
En niet eerder – hoeveel ik verschuldigd ben.
5. Zelfs op aarde, als door een spiegel,
Duister, laat toch Uw heerlijkheid voorbijgaan; [Ex. 33:22]
Maak dat de vergeving zo zoet voelt,
Maak dat de hulp van Uw Geest zo gepast is;
Zelfs op aarde, Heere, maak dat ik weet
Iets van hoeveel ik verschuldigd ben.
6. Verkoren, niet om iets goeds in mij,
Wakker geschud om de toorn te ontvlieden,
Verborgen in de zijde van de Zaligmaker,
Door de Geest geheiligd,
Leer mij, Heere, op aarde te laten zien,
Door mijn liefde, hoeveel ik verschuldigd ben.
7. Vaak wandel ik onder een wolk,
Donker, als de sombere sluier van middernacht;
Maar wanneer mijn vrees op het hoogst is,
Komt Jezus, en alles is licht;
Gezegende Jezus! gebied mij te laten zien
Aan twijfelende heiligen, hoeveel ik verschuldigd ben.
8. Wanneer ik bloemrijke paden betreed,
Word ik vaak door de zonde gevangen geleid;
Vaak val ik – maar sta steeds weer op –
De Geest komt – de verzoeker vlucht;
Gezegende Geest! gebied mij te laten zien
Aan vermoeide zondaars, alles wat ik verschuldigd ben.
9. Vaak heersen de nachten van smart –
Geween, ziekte, zuchten, pijn;
Slechts één nacht brandt Uw toorn –
De morgen komt en de vreugde keert weer;
God van vertroostingen! gebied mij te laten zien
Aan Uw arme volk, hoeveel ik verschuldigd ben.
Vertaling Jan Jakob Lodewijk ten Kate (1819-1889):
Ik ben een schuldenaar
1. Als des werelds glans verdwijnt,
Als geen zon of maan meer schijnt,
Als we, aan ’t eind der pelgrimsbaan,
Vóór het huis des Vaders staan, –
Dan eerst weet ik en erken,
Heer’, wat ik U schuldig ben!
2. Als de boze jammerklaagt,
Rotsen om een schuilhoek vraagt,
Als hij knarsetandt van spijt,
Aan een wis verderf gewijd, –
Dan eerst weet ik en erken,
Heer’, wat ik U schuldig ben!
3. Als ik, hemels rein en schoon,
Opga tot de glorietroon,
Als ik, zonder zond’ en rouw,
In Uw volheid U aanschouw, -
Dan eerst weet ik en erken,
Heer’, wat ik U schuldig ben!
4. Als ik d’ eng’lenlofzang hoor
In een duizendstemmig koor
Ruisend als een waterval
Met een dond’rend harpgeschal, –
Dan eerst weet ik en erken,
Heer’, wat ik U schuldig ben!
5. Dierb’re Heiland! of mijn ziel
Hier reeds iets te beurte viel,
Voorproef van de zaligheid,
Die mij namaals is bereid!
Of ik hier reeds voelen mocht
Tot wat prijs ik ben gekocht!
6. Niet om enig goed in mij,
Maar uit Godd’lijk medelij’,
Hadt Gij rust en werelds heil ,
Hadt G’ Uw leven voor mij veil!
’k Werd verlost van vloek en dood:
O, wat is mijn schuld toch groot!
7. In mijn ziel valt menig keer
Nog een donk’re schaduw neer,
Maar als de angst mij ’t meeste pijnt,
Komt Gij, en – de morgen schijnt!
Och, dat elk het zie en hoor’,
Jezus, dat ik U behoor!
8. Dirkwerf, als de zonde loert,
Wordt mijn aarz’lend hart ontroerd;
Maar Gij stort mij krachten in:
’k Waak en bid, en overwin.
Zo ik wandel in Uw schreên,
’k Dank het aan Uw Geest alleen!
9. Onder tranen en verdriet
Kwijnt mijn vast gelove niet;
Onder ziekte en doodsgevaar,
Straalt de hoop, zo Godd’lijk klaar:
De eeuw’ge schuld der dankbaarheid
Wordt met woeker opgeleid.
Vertaling ds. C.J. Meeuse:
Ik ben U dank verschuldigd
1. Als de wereld hier vergaat
en haar zon ten onder gaat;
als wij in de heerlijkheid
zien Gods werken in de tijd,
dan eerst dank ik en erken
wat ik U verschuldigd ben.
2. Als ik hoor der bozen beê:
‘Bergen, dek ons voor het wee’;
als ik zie hun angst en schrik
in hun laatste ogenblik,
dan eerst dank ik en erken
wat ik U verschuldigd ben.
3. Als ik voor Uw heil’ge troon
sta in ’t bruidskleed van Uw Zoon;
als ik U volmaakt mag zien,
mateloos mijn liefde biên,
dan eerst dank ik en erken
wat ik U verschuldigd ben.
4. Als ik ’s hemels lofzang hoor,
als een donderstem in ’t oor,
luid als waat’ren in hun gang,
zoet als zuiver harpgezang,
dan eerst dank ik en erken
wat ik U verschuldigd ben.
5. Toon op aard’ in duisternis
hoe Uw glans weerspiegeld is;
dat ik Uw vergeving smaak’
en Uw Geest mij krachtig maak’;
geef dat ik ook nu erken
dat ik dank verschuldigd ben.
6. Uitverkoren zonder goed,
opgewekt, dat ’k vluchten moet,
schuilend achter Christus’ werk,
door Gods Geest een lid der Kerk;
geef dat ik in liefd’ erkenn’
wat ik U verschuldigd ben.
7. Dikwijls ga ’k in duisternis,
als mijn weg beneveld is;
maar wanneer ik vrezend zwicht,
komt mijn Heiland met Zijn licht;
dat Uw volk in strijd bekenn’
wat ik U verschuldigd ben.
8. Als mijn weg op rozen gaat,
val ik dikwijls in het kwaad,
maar ik word weer opgericht
door Gods Geest – de boze zwicht;
troost vermoeiden, toon ook hen
wat ik U verschuldigd ben.
9. Dikwijls als er zorgen zijn,
tranen, ziekten, zuchten, pijn,
sla ik ’s nachts Uw gramschap gâ,
’s morgens smaak ik Uw genâ;
dat Uw arme volk erkenn’
wat ik U verschuldigd ben.